Epilog

Anthea przyjechała do Francji, gdzie dostała pracę nauczyciela w Kadic. Spędzała z Aelitą mnóstwo czasu, razem musiały nadrobić kilkanaście lat nieobecności.

Jeremy całkowicie załamał się po śmierci ojca. Z nikim nie chciał rozmawiać, wolał przebywać w samotności. Aelita wielokrotnie próbowała go pocieszać, ale za każdym razem ją odtrącał. W końcu zrozumiała, że nic nie wskóra i odpuściła. On stracił ojca a ona odzyskała matkę. Wkrótce potem Jeremy wyjechał do swojego wuja mieszkającego daleko na południu Francji. 

Ulrich w końcu wyznał Yumi miłość. Jak się okazało z wzajemnością. Spędzili razem wiele wspaniałych chwil, a żadne wydarzenia nie były w stanie ich rozdzielić. 

Gdy tylko o tym dowiedział się William stwierdził, że nie ma już po co zostać w Kadic i wyjechał do innej szkoły. Tam poznał niejaką Samanthe i szybko zapomniał o Yumi.

Odd założył się z Ulrichem, że umówi się z każdą ładniejszą dziewczyną ze szkoły do końca roku. Zakład przegrał a żadna z którą się spotkał nie okazała się być wystarczająco inteligentna dla niego.

-              -              -

5 lat po powstrzymaniu Kartaginy, Waszyngton

W podziemiach Teatru Forda trwało wielkie poruszenie.  Agent Jones z nieskrywanym zadowoleniem przyglądał się pracy naukowców. Był jednym z niewielu byłych agentów którzy nie zostali schwytani przez FBI po ujawnieniu się projektu. W kilka lat zebrał niedobitków z Projektu Kartagina oraz niechcianych naukowców. Stworzył on tajną instytucję którą nazwał Cygnus-X. Gdy  kilka lat wcześniej Stephen został zamordowany a wszyscy uciekali z pogorzeliska po walce, on jako jedyny dostrzegł potencjał w Xanie. Nim sam się ulotnił, zabrał ze sobą pendrive z zniszczonego Superkomputera. Był to ostatni nośnik zawierający dzieło Franza Hoppera.

- Agencie Jones, właśnie ukończyliśmy pracę nad zmodyfikowaniem Xany! – Powiedział jeden z naukowców.

- Nie popełnimy już takiego błędu jak Agent Smith. Tym razem najpierw zlikwidujemy zagrożenie, a dopiero potem zaczniemy rozprzestrzeniać wirus.

Zawołał kilku agentów i razem opuścili podziemia teatru.

- Tym razem zajmę się problemem osobiście.

Koniec

Po prawie 2 latach opowiadanie zostało zakończone. Dzięki wielkie, za wszystkie komentarze i sugestie, bez nich raczej nie udało by się doprowadzić tego do końca. Mam nadzieję, że fanficka czytało się przyjemnie, starałem się, żeby nie był zbyt pospolity i szablonowy. Bloga nie będę zamykał, być może jeszcze kiedyś coś się na nim pojawi. Jeszcze raz, dzięki z wszystko.